 |
| 50 twarzy Greya |
Pięćdziesiąt twarzy Greya - E.L James (Ericka Leonard)
Wydawnictwo: Sonia Draga
Stron: 608
Pięćdziesiąt twarzy Greya wzbudza kontrowersje na całym świecie. Tysiące zauroczonych czytelników rozpisuje się o tym jaka ta książka nie jest cudowna, iskrząca seksem, nieprzewidywalna itd. Właśnie dzięki tym opiniom pokusiłam się na jej przeczytanie. Z jednej strony zawsze ciekawiły mnie światowe bestsellery ( tak jak miało to miejsce np. z Kodem Leonarda da Vinci), tylko, że wtedy nie byłam wychwalaną książką tak zawiedziona, jak ma to miejsce w przypadku 50 twarzy Greya. Owszem, muszę przyznać, że zapowiadała się bardzo ciekawie. Początek podobał mi się i nie zwracałam uwagi na niedociągnięcia. Do 7 rozdziału miałam nawet ochotę zamienić się miejscami z Anastasią. Ale tylko do 7 rozdziału...
Z momentem, w którym skończył się rozdział 6, magia tej książki całkowicie dla mnie prysnęła. Kiedy zdałam sobie sprawę o co tak na prawdę chodzi w tej historii, pomyślałam: Matko, jakie to przewidywalne! Jakie proste, prymitywne i średnio smaczne.Jak mało w tym polotu, pomysłu i warsztatu. Tylko ten krawat na okładce taki sugestywny. Kto czytał, ten wie o czym mowa.
Moim zdaniem jedynym mocnym fundamentem tej książki jest postać Christiana Greya, gdyby nie ten dziwaczny miliarder, całość posypałaby się w drobny mak. Jedynie on swoją osobowością spaja jakoś ten utwór i nadaje mu wyrazu. O Anastasii Steel nawet nie chce mi się myśleć. W sumie nie mam nawet jak, bo nie do końca wiem jak wygląda, jedyne, czego mogę być w niej pewna to głupota, dziecinna naiwność i "psychiczne rozmemłanie". To kobieta bez wyrazu, wiecznie rozbeczana i niepewna.
Po przeczytaniu 50 twarzy Greya wiem jedno: już nigdy w życiu nie chce słyszeć słów takich jak: wewnętrzna bogini (i na litość boską, nie ważne, czy moja, czy czyjaś), rozpadanie się na kawałeczki, podświadomość czy rumienienie. Jeśli ktoś wypowie przy mnie ten ciąg, Bóg mi świadkiem - zabije na miejscu. Dlaczego? Otóż Ericka Leonard moim zdaniem nie zdaje sobie sprawy, jaką denerwującą postać stworzyła. Ana jest bezbarwna, jej zasób słów ogranicza się do wymienionych powyżej, plus kilka innych, jakby niechcący włożonych jej w usta. Do szewskiej pasji doprowadzał mnie opis jej "pierwszego razu" i fali następujących po sobie gigantycznych orgazmów. Opis seksu w tej książce przedstawiony jest w sposób teatralny, całość jest przerysowana. Kilkaset stron ciągłego seksu, jest niczym wycieczka do króliczej klatki w okresie godowym jej mieszkańców.
Spodziewałam się niesamowitej, przyprawiającej o dreszcze historii z erotyką w tle, a dostałam badziewną historyjkę, która wydaje się być pisana na kolanie i nie czytana przed opublikowaniem. Ciągłe powtórzenia, denerwujące zachowanie Any, mechaniczny seks podczas którego dziewica odlatuje ponad niebiosa. Skoro autorce udało się stworzyć dosyć intrygującą postać, jaką jest Christian, dlaczego nie powtórzył tego w przypadku Any? Czy było to zamierzone postępowanie, czy też Ericka Leonard po prostu nie miała pomysłu na rolę kobiecą? Nie wiem, ale rozczarowałam się strasznie. Po niezmiernie nieznośnym "środku" powieści nadszedł czas na dość dobre zakończenie. W ostatnim rozdziale Ana w końcu zaczyna zachowywać się jak dysponująca mózgiem istota, ale sposób w jaki książka się kończy wręcz zmusza do przeczytania następnej części.
50 twarzy Greya jest częścią trylogii, w jej skład wchodzi jeszcze Ciemniejsza strona Greya i Nowe oblicze Greya. Zastanawiam się jak wyglądają dwie pozostałe części, jeśli przypominają pierwszą - szkoda mojego czasu. A co jeśli są lepsze, może ciekawsze, bardziej dojrzałe? Korci mnie, aby poznać kontynuację tej historii, zazwyczaj, kiedy książka jest w kilku częściach, staram się poznać całość i mam dziwne wrażenie, że tym razem też tak będzie. Być może przeczytam, ale zbyt wiele się po autorce nie spodziewam. Debiut był słaby, zbyt słaby jak na takie peany...
Ocena w skali od 1 do 10:
Okładka: 8
Fabuła: 1
Postacie: 8 (dotyczy Christina)
Pomysł: 3
Nie czytałam i nie zamierzam. Nie lubię książek o takiej tematyce. Poza tym po lekturze Twojej recenzji widzę, że dużo nie straciłam;)
OdpowiedzUsuńTo prawda, nic nie straciłaś i absolutnie nic Ci ta książka nie da. Ja wprost modliłam się, żeby się już skończyła...
OdpowiedzUsuńŁomatko, nie znoszę takich postaci jak Ana i z Twojej recenzji wnioskuję, że to kolejny bestseller na miarę "Zmierzchu". Mimo wszystko korci mnie, żeby się z książką zapoznać albo chociaż spróbować.
OdpowiedzUsuńA w ogóle, to bardzo podoba mi się nowa szata graficzna bloga. :-)
Powiem tak: nic nie stracisz, nic nie zyskasz. Mnie się nie podobało, ale też nie żałuje, że przeczytałam, tym bardziej, że czyta się dość szybko. Gdybym nie czytała, to bym się zastanawiała co tam jest takiego, czym się wszyscy podniecają, a tak już wiem :)
OdpowiedzUsuńTrwam w postanowieniu, by tego nie tknąć palcem:)
OdpowiedzUsuń@Ola to postanowienie jest bardzo słuszne :)
OdpowiedzUsuńA według mnie książka całkiem odprężająca, brak ostrzejszych obrazów erotycznych, prosty język nie zmusił do zastanawiania nad niezbyt głęboką treścią. Jeśli ktoś ma za dużo czasu może go spożytkować właśnie zapoznaniem się z całą trylogią. Mimo, że jest przewidywalna kolejne części dodają czegoś do życia bohaterów co sprawia, że w niektórych momentach czytałam rozdziały jednym tchem. Ja polecam, zazdroszcze takiego Greya :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam wydawnictwo Sonia Draga, ale co jak co tej książki nie potrafiłem przetrawić, przeczytałem pierwsze 20 stron i dale już nie brnąłem - Dobrze ze miałem wypożyczoną ta książkę z biblioteki bo straciłbym jedynie pieniadze. Ni polecam tej pozycji nikomu :) - Mesajah
OdpowiedzUsuńPolecam przeczytanie nie tylko pierwszej części. Pierwsza to tak naprawdę tylko zapowiedź tego, co dzieje się w drugiej i trzeciej części. W pierwszej Ana faktycznie jest "kobieta bez wyrazu, wiecznie rozbeczana i niepewna", ale jeśli ktoś nie przeczytał kolejnych części to nie wie, jak pod wpływem Christiana dziewczęca psychika uległa przemianie, jak z "psychicznego rozmemłania" stała się kobietą pewną siebie, nieuległą. Christian również pod wpływem Anastasii stał się innym człowiekiem, nie mniej stanowczym, ale innym, lepszym. Książka jest czymś więcej niż opowieścią o seksie. Jest opowieścią jak pod wpływem miłości ulega przemianie psychika nie tylko Anastasii, ale również Christiana, który z tyrana stał się czułym, kochającym, człowiekiem. Polecam w 100 procentach, najlepsza trylogia jaką w życiu przeczytałam. :) I sugeruję przed kolejnym osądem sprawdzić, co dzieje się w kolejnych częściach.
OdpowiedzUsuńNie oceniałam trylogii tylko tą konkretną książkę :)
UsuńW takim razie serdecznie polecam kolejne części :)
UsuńJa przeczytałam wszystkie trzy i powiem ze książka nie nadaje się dla niektórych osób. Jak głupio to nie brzmi, naprawdę trzeba dojrzeć do niej by ją zrozumieć . Jak dla mnie rewelacyjna!
OdpowiedzUsuńŻeby wydać jakąkolwiek opinię należy zapoznać się z całości. Czy wyciągniesz morał z bajki po przeczytaniu jednego wersu ? pff...
OdpowiedzUsuńJakby oceniala rozdzial to bys mogla rzucac takie teksty, a tak sie tylko kompromitujesz. Poszczegolne tomy serii ocenia sie osobno, na koncu dopiero ewentualnie calosc
Usuń@Alex - oceniam książkę, nie trylogię i mam do tego prawo :)
OdpowiedzUsuń