Uzdrowienie przez wizualizację - Epstein Gerald | Recenzja książki

Czy jeśli mam wszystko oprócz zdrowia, pozostało mi coś, co się liczy?

Jak świat długi i szeroki każdy człowiek marzy o tym, by być zdrowym. Chcą tego malcy biegający w piaskownicy, studenci i nawet pani z warzywniaka. Pragną mieć zdrowe ciało, przenikliwy umysł i aż do ostatniego dnia cieszyć się nieskrępowaną swobodą ruchów. Jedni szukają zdrowia w odpowiedniej diecie, inni w aktywności fizycznej, ale istnieje też grupa ludzi, która wierzy, że są sposoby, aby dzięki mocy własnego umysłu wspierać ciało i doskonalić je, aby jeszcze lepiej wykonywało swoje funkcje. Dla takich właśnie osób skierowana jest książka "Uzdrowienie przez wizualizację".

Uzdrowienie przez wizualizację

Uzdrowienie przez wizualizację - Epstein Gerald

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Stron: 264

Jak widać na załączonym obrazku, okładka nie powala. Ba, mogę powiedzieć nawet, że jest jedną z najbrzydszych, jakie z życiu widziałam, ale przecież nie ocenia się książki po okładce, prawda? :) Ten element więc pomijamy, zamiast rozważać nad aspektem wizualnym skupimy się nad wartością, jaką ten poradnik niesie. 

No i tym momencie gdybym była laikiem, stwierdziłabym: super, czegoś takiego jeszcze nie słyszałam! Niestety nowicjuszką w tej tematyce nie jestem i sama na siebie wylewam wiadro zimnej wody, żeby w zbyt wielki entuzjazm nie popaść i moich kochanych czytelników w błąd nie wprowadzić. Tak więc do rzeczy: czy mi się podobało? Nie!. Nie, nie i jeszcze raz nie. Nie wiem dlaczego, być może z tego względu, że proponowane w książce " Uzdrowienie przez wizualizację" ćwiczenia, mają okropne nazwy i w ogóle nie jestem sobie w stanie wyobrazić tego, co nakazuje mi autor. Dla przykładu tak oto wygląda ćwiczenie nazwane Mumia:

Zamknij oczy, wykonaj trzy wydechy i wyobraź sobie, że jesteś zabandażowaną mumią. Zdejmij wszystkie bandaże, zwiń je i wyrzuć. Wykonaj jeden wydech i odszukaj grotę. Wejdź do jej środka i znajdź swój sarkofag. Wejdź do środka i jako ponownie zabandażowana mumia połóż się w nim. Zdejmij bandaże i uświadom sobie, że opuścił cię niepokój. Potem wyjdź z trumny i z groty, spójrz na błękitne niebo i otwórz oczy.

Nie wiem jak was, ale mnie ten opis napawa lękiem i dezaprobatą. Przyjemne to to nie jest z pewnością i nie mogę pojąć jak takie ćwiczenia miałyby sprawić, że będę wiecznie zdrowa. Oczywiście nie wszystkie są podobne do zaprezentowanego, zdarzają się też całkiem przyjemne, ale niestety tych kilka felernych zaważyło nad moją oceną.

Początek książki to mini kompendium dotyczące sztuki relaksacji i wizualizacji. Te kilka pierwszych rozdziałów czyta się lekko, ale jak dla mnie ponowne wertowanie znanej już treści było trochę nużące i czym prędzej chciałam dobrać się do sedna, czyli przykładowych wizualizacji. Zawiodłam się i choć wierzę w potęgę umysłu i moc wyobrażeń, jakimi karmimy swoją podświadomość, to pan Epstein Gerald zraził mnie do siebie w sposób niepojęty. Ja rozumiem, że facet ma wybujałą wyobraźnię, ale żeby od razu kazać mi wchodzić do trumny? Nie podoba mi się to i korzystać z podanych wizualizacji nie będę. Znam lepsze, o pięknych nazwach, wypełnione błogimi kolorami i odprężającą muzyką. Do trumny wchodzić nie będę, koniec kropka!

Więcej na temat książki mówić mi się nie chce, bo szkoda mojego i waszego cennego czasu.

Chcielibyście przeczytać kiedyś coś podobnego, a może czytacie książki z tej tematyki i polecilibyście mi coś, co waszym zdaniem zrekompensuje mi niewypał Uzdrowienia przez wizualizację? Chora nie jestem, ale temat niezmiernie mnie interesuje.

Książka wraca tam skąd przyszła i to w podskokach, a ja odsyłam was jeszcze do mojego czytelniczego detoksu.